Agata Skaruz

W autokarze

Siedzimy razem w autokarze, który ma nas dowieźć na lotnisko, jest godzina 1.30, większość pasażerów przysypia. Maria mówi do siebie:

– ooo, ciemno jest. Jest ciemno.

Za chwilę mówi do mnie:

– Mama jest ciemno, wiesz?

– Tak Marysiu, wiem.

Odwraca się do Grzegorza:

-Tata,  jest ciemno wiesz?

– Tak, wiem Marysiu.

Znowu odwraca się w moim kierunku, po czym przekazuje mi tajemną wiedzę:

– Tata wie :)

W samolocie

Lecimy samolotem, podczas startu ręce mi drżą a żołądek podchodzi do gardła, nie chcę patrzeć przez okno. Marysia kręci się i wierci na moich kolanach, po czym krzyczy podekscytowana: „mama samołot leci du nieeeba, du nieeeba, zobac!”

Grzegorz pracuje w pokoju obok (wyjątkowo, bo od jakiegoś czasu  pracuje głównie poza domem), Marysia nie może wytrzymać, żeby nie zapukać do niego. Ja tłumaczę, że tata teraz jest zajęty, że rozmawia przez telefon.

„Mama, choć tylko na chwilkę do taty. Bardzo chcem!” No i mam dylemat, czy przypadkiem tej ważnej rozmowy nie przerwać…

Usypiamy

Zwykle wygląda to tak, że Marysia leży w swoim łóżeczku a ja obok na swoim łóżku. Jestem już tak zmęczona, że nie mam siły na nic. Nagle słyszę mamrotanie:

– „Mamo, daj wody”.

– …mhmmm… podaję

– tanku (thank you) :)

 

 

 

 

Podobał Ci się ten artykuł? Jeśli tak, zapisz się aby otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach. Twój adres nie będzie nigdzie publikowany! Twoje imię: Twój adres e-mail:

dialogi rodzinne rozmowy dzieci